2. Analiza wartości brzegowych

Analiza wartości brzegowych/granicznych (ang. boundary values analysis, BVA)

Służy do testowania wartości na granicach uporządkowanych klas równoważności.

Podczas projektowania testów tworzy się przypadek testowy dla każdej wartości brzegowej.

Wartości brzegowe (graniczne):

• Minimum i maksimum klasy równoważności to jej wartości brzegowe

• Wartość brzegowa poprawnego przedziału jest nazywana poprawną wartością brzegową, a wartość brzegowa niepoprawnego przedziału – niepoprawną wartością brzegową

• Testy można zaprojektować tak, żeby pokrywały zarówno poprawne jak i niepoprawne wartości brzegowe

Ta technika ma zastosowanie na wszystkich poziomach testowania i można jej użyć, gdy istnieją uporządkowane klasy równoważności.

Istnieją dwa sposoby zastosowania tej techniki: testowanie dwóch i trzech wartości

Testowanie dwóch wartości – przykład

Klasa równoważności zawiera wartości od 1 do 10 z inkrementacją o 0,5.

1. Test dwóch wartości dla górnej granicy uwzględnia wartości 10 i 10,5

2. Test dwóch wartości dla dolnej granicy uwzględnia wartości 1 i 0,5

Granice są określone jako maksymalna i minimalna wartość zdefiniowanej klasy równoważności.

Testowanie trzech wartości – przykład

Klasa równoważności zawiera wartości od 1 do 10 z inkrementacją o 0,5.

1. Test trzech wartości dla górnej granicy uwzględnia wartości 9,5, 10 i 10,5

2. Test trzech wartości dla dolnej granicy uwzględnia wartości 1,5, 1 i 0,5

Granice są określone jako maksymalna i minimalna wartość zdefiniowanej klasy równoważności.

Przykład

Ilość znaków w polu "Hasło" nie może być krótsza niż 6 znaków i dłuższa niż 10 znaków.

Przypadki testowe i ilość znaków przy sprawdzeniu wartości granicznych:

• TC1: 5

• TC2: 6

• TC3: 7

• TC4: 9

• TC5: 10

• TC6: 11